สำหรับจีเซลล์คนงาม (อดัมส์) ชีวิตคือเทพนิยาย...แบบตรงตัวเลยนะเธอมีทุกสิ่งพร้อมสรรพสำหรับการเป็นเจ้าหญิงในเทพนิยาย รูปร่างหน้าตางดงาม หัวใจบริสุทธิ์ เสียงร้องเพลงที่หวานซึ้ง และความสามารถในการสื่อสารกับสัตว์ได้ สิ่งดีงามทั้งหลายทั้งปวงที่เราจะคาดหวังได้จากโลกแอนดาลาเซียของเธอ...ซึ่งบังเอิญว่าเป็นโลกอนิเมชัน ความฝันของจีเซลล์ที่จะได้พบเจ้าชายรูปหล่อในฝันและได้ร่วม “จุมพิตแห่งรักแท้” ด้วยกันกลายเป็นจริงเมื่อเจ้าชายเอ็ดเวิร์ด (เจมส์ มาร์สเดน) ได้ยินเสียงร้องเพลงโซปราโนที่จับจิตของเธอและเร่งรุดมาอยู่ข้างกายเธอในทันใด
ในวันถัดมา ระหว่างที่เธอจะมุ่งหน้าไปเข้าพิธีสมรสกับเอ็ดเวิร์ด จีเซลล์กลับต้องมนต์สะกดของราชินีนาริสซา (ซาแรนดอน) ที่ทำทุกวิถีทางเพื่อไม่ให้เด็กสาวคนนี้แย่งชิงบัลลังก์ไปจากเธอได้ จีเซลล์ถูกส่งตัวไปยังสถานที่ที่ห่างไกลจากอาณาจักรเทพนิยายแห่งนี้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้...เธอไม่ได้เป็นตัวละครอนิเมชันในดินแดนงดงามที่เต็มไปด้วยเสียงเพลงอีกต่อไปแล้ว แต่เธอกลับถูกเปลี่ยนให้กลายเป็นหญิงสาวที่มีเลือดเนื้อและถูกส่งไปยังสถานที่ที่ไร้ซึ่งเวทมนตร์ นั่นคือแมนฮัตตันยุคปัจจุบัน
ผู้ที่เข้ามาช่วยเหลือเธอในดินแดนแปลกต่างนี้ เจ้าหญิงตกกระป๋องได้ผูกมิตรกับทนายความหย่าร้างที่ไม่เชื่อเรื่องไร้สาระ โรเบิร์ต (เดมป์ซีย์) และลูกสาวตัวน้อยของเขา มอร์แกน (ราเชล โควีย์) เมื่อเจ้าชายเอ็ดเวิร์ดที่ไม่ได้เป็นตัวละครอนิเมชันอีกต่อไปแล้ว และคนรับใช้ของเขา นาธาเนียล (ทิโมธี สปอล) พร้อมทั้งชิปมังค์และเพื่อนสนิทของจีเซลล์ มาถึงยังนิวยอร์ก เธอก็ได้สัมผัสถึงโลกทั้งสองที่มาปะทะกัน และพบว่าตัวเองเกิดความสงสัยว่า มุมมองแบบเทพนิยายที่เธอมีต่อความรัก ซึ่งจบลงด้วยคำว่า “มีความสุขชั่วกาลนาน” จะยังคงใช้ได้รึเปล่าในโลกของเรา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น